“Iemand die rouwt, blijft het meest overeind als hij voelt dat een ander hem ook nog nodig heeft.”
Wanneer je als vader of moeder een kind verliest of wanneer je een dierbare partner kwijtraakt word je gesterkt door het gevoel dat anderen jou nog nodig hebben. Zorgen voor een ander dwingt je om niet te blijven hangen in het verlies. Dat geldt ook voor een dier dat jou nodig heeft. Een huisdier maakt dat je naar buiten moet om te wandelen, dat je het moet verzorgen en dat je het moet voeren. Daardoor word je ook op andere dingen gewezen dan wat je normaliter in rouw zou betrekken. Een dier kan een ondersteuner zijn om het eigen leven te leren aanvaarden, een leven anders dan voorheen.
Een dier kan je weer binden aan regelmaat, maar je ook herinneren aan zaken die je over het hoofd wilt zien of waar je niet meer aan herinnerd wilt worden. Een dier blijft aanvoelen waar jij nog huiswerk hebt in jezelf. Een hond kan bijvoorbeeld ineens met zijn poten je bespringen op je hartgebied en met zijn twee pootjes je zere hart indrukken. Of een kat gaat op je voeten liggen of op je buik, op momenten dat je het niet meer ziet zitten en liever weg zou zijn dan blijven. De kat helpt je dan om weer te gronden in plaats van te vluchten in gedachten. Dieren proberen daarin iets te betekenen op een manier zodat je niet zomaar voorbij kan reizen aan je eigen huiswerk en er ook niet zomaar van weg kan vluchten. Wanneer je geen belangstelling meer voor het leven hebt dan zal een dier nog heel lang proberen je er weer in te trekken. Pas als een dier helemaal moedeloos wordt doordat je niet meebeweegt, zal het afgevlakt gaan liggen, omdat dan ook voor dat dier de lol er van af is. Vervolgens krijg je als rouwende door dit gedrag zo met dat dier te doen, dat je het wilt laten opleven en dan leef jij ook op.
Rouw is veelbetekenend voor de mens die het ondergaat omdat hij aangeslagen wordt op processen waarin hij met terugwerkende kracht gaat ervaren wat er voor hem is geweest en hoe hij er nu in zekere zin afscheid van dient te nemen. Hij dient zich te realiseren wat hij ontvangen heeft en wat hij nagelaten heeft. Dieren zijn vertroostend daarin omdat je je minder alleen voelt in die beweging.
Welk dier is het meest steunend in een rouwproces?
De keuze voor een dier bij de verwerking van rouw – niet alleen bij overlijden, maar ook bij scheiding, baanverlies en andere vormen van verlies – is sterk afhankelijk van de eigen voorkeursbehoefte. Daar zijn mensen te verschillend in om dit te eenzijdig te benaderen.
Je hebt mensen die sportend over hun verlies heen willen komen. Ze rennen en rennen en rennen tot de ellende uit hun lichaam baggert. Voor deze mensen zou het samen rennen met een hazewindhond steunend kunnen zijn. Je hebt ook mensen die willen voortborduren op de relatie die geweest is. Een poes op schoot kan dan helend zijn; die helpt je om minuscuul alle herinneringen te voelen, zoals het toen was en toen en toen. De aard van het dier moet passen bij het type rouwverwerking. Bijvoorbeeld bij een teleurstelling over een gewezen relatie heb je ontspanning nodig om je uit die teleurstelling te tillen. Dieren die aandoenlijk zijn en grappig en waar je niet van tevoren van weet wat ze gaan doen, helpen je te ontspannen. Er is geen algemeen beeld over. Er zijn ook mensen opgelucht als hun relatie over is of als een partner overleden is, bijvoorbeeld wanneer je na een beroerde relatie eindelijk weer vrije lucht voelt. Die willen niet teruggehouden worden door een dier dat veel aandacht nodig heeft. Die willen de ruimte in.
Casus Herbalancering energieveld
De eerste avond na het overlijden van haar man gaat een vrouw naar bed. De poezen, die zij liefdevol als zwerfkatten heeft opgevangen, komen bij haar in bed en gaan horizontaal naast elkaar liggen op haar buik en borst. Op die wijze maken ze het mogelijk de pijn en het verdriet van die vrouw af te laten vloeien. De poezen doen dit avond na avond.
Poezen zijn heel gevoelig voor magnetische velden; ze voelen wanneer er een disbalans is en ook wanneer er helende energieën zijn. Als ze spinnen hebben ze een bepaalde vibratie in hun lijf waarmee ze weldadige energieën uitstralen en daarmee ongenoegen bij de persoon waar ze op schoot liggen neutraliseren. Ze kunnen zich langgestrekt neervlijen op je lijf, over alle chakra’s heen en daarmee drukken ze geruststelling uit en brengen ze je chakra’s weer in balans. Het aardige is dat ze dan gelijktijdig ook bij zichzelf de chakra’s weer in balans brengen. Ze versterken dus hun eigen energieveld en indirect herbalanceren ze daarmee ook degene bij wie ze liggen. Ook liggen ze graag bij de voeten en bij de buikholte van mensen te slapen. Liggend in het bekkengebied brengen ze zo de grondtonen aan in de frequentie van het aurasysteem en daarmee wordt het elektromagnetische veld versterkt. Als een kat in je bekkengebied ligt, ga je dieper ademen en zak je letterlijk dieper in je lijf.
Kinderen in rouw
Met name bij kinderen, die buitengewoon veel verdriet hebben, kan dat verdriet op slot gaan. Soms zijn zaken zo ernstig dat je uiteindelijk gevoelloos wordt, omdat de heftigheid van het verdriet je de keel dichtknijpt. Dat houd je bijna niet vol. Dan loop je het risico dat je het verdriet inkapselt. Het tegen een dier aanliggen kan dit voorkomen, tegen een dier steunen om het auraveld meer open te houden, waardoor het verdriet er uitgegutst wordt voordat het ingekapseld gaat worden. Alle verdriet en emoties die eruit gaan, komen niet meer terug. Daarom is het zo belangrijk dat dieren of mensen in die belangwekkende fases je vasthouden, je troosten en je steunen om je auraveld in je gevoelsveld open te houden in plaats van in te kapselen. Teveel gevoel dat je niet meer kan hanteren, zoekt de tegenpool op van gevoelsarm. Dan ben je gevoelsarm tegen bescherming van teveel voelen. Als er bij kinderen een trauma ontstaat en het gevoel blijft niet open dan kan er te weinig meegegeven worden om het te ontladen en dan kapselt het zich in naar binnen. In die fase zijn er mensen of dieren nodig die je vasthouden en van je houden. Zo kan het gevoel blijven stromen en voorkom je dat het inkapselt.
Inspiraties van Marieke de Vrij Juni 2014
Verslaglegging themabijeenkomst: Regine Scholten Bewerking: Wim van Oort